Wniosek o uchylenie postanowienia o umorzeniu postępowania przygotowawczego jest dokumentem skierowanym do sądu w celu zaskarżenia decyzji o umorzeniu postępowania. Składając taki wniosek, strona postępowania ubiega się o wznowienie procesu w celu dalszego jego prowadzenia. Wniosek musi zawierać uzasadnienie dla takiego żądania oraz wskazywać na istnienie okoliczności uzasadniających ponowne rozpatrzenie sprawy.
ul. Kwiatowa 12, 01-001 Warszawa, 24.05.2024
Jan Kowalski
Kancelaria Adwokacka "Lex"
ul. Polna 33/5, 02-002 Warszawa
555-123-456
e-mail: [email protected]
nie posiadam telefaksu
pełnomocnik pokrzywdzonego
Adam Nowak
Prokuratura Rejonowa Warszawa-Śródmieście
ul. Marszałkowska 1, 00-001 Warszawa
Wniosek
o uchylenie prawomocnego postanowienia o umorzeniu
postępowania przygotowawczego
Na podstawie art. 328 § 1 i art. 9 § 2 KPK
wnoszę o:
uchylenie jako niezasadnego prawomocnego postanowienia Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście z 15.03.2024 przeciwko Piotrowi Wiśniewskiemu, podejrzanemu o spowodowanie rozstroju zdrowia Adama Nowaka trwającego dłużej niż 7 dni w dniu 10.02.2024 w Warszawie, tj. o przestępstwo z art. 157 § 1 KK, wobec stanowienia przez ustawę, że sprawca nie popełnia przestępstwa.
Uzasadnienie
Prokuratura Rejonowa Warszawa-Śródmieście postanowieniem z 15.03.2024 umorzył śledztwo przeciwko Piotrowi Wiśniewskiemu, podejrzanemu o to, że w dniu 10.02.2024 w Warszawie uderzył metalową rurką w głowę Adama Nowaka, w wyniku czego doznał on wstrząśnienia mózgu, co spowodowało rozstrój jego zdrowia trwający dłużej niż 7 dni, tj. o przestępstwo z art. 157 § 1 KK, wobec stanowienia przez ustawę, że sprawca nie popełnia przestępstwa. W jego uzasadnieniu podniesiono, że atakującym był Adam Nowak, a podejrzany, uderzając go metalową rurką w głowę, działał w warunkach obrony koniecznej.
Postanowienie to nie zostało zaskarżone, gdyż pokrzywdzony złożył zażalenie po terminie i Prokuratura Okręgowa w Warszawie zarządzeniem z 20.03.2024 odmówił jego przyjęcia i w związku z tym nie zostało zaskarżone.
Postanowienie o umorzeniu śledztwa jest niezasadne, gdyż zostało wydane wskutek błędnej oceny okoliczności faktycznych. Prokuratura Rejonowa Warszawa-Śródmieście przyjął wersję podaną przez podejrzanego, że ten został zaatakowany metalową rurką przez pokrzywdzonego. Nie jest to jedyna wersja przebiegu zdarzenia. Odmienna wynika z zeznań pokrzywdzonego i świadków: Anna Nowak i Maria Zielińska. Wynika z niej, że atakującym był właśnie Piotr Wiśniewski. Wprawdzie świadkowie są rodziną dla pokrzywdzonego (odpowiednio żona i matka), lecz sam ten fakt nie podważa ich wiarygodności. Ich zeznania są logiczne i znajdują potwierdzenie w innych dowodach, a zwłaszcza w oględzinach miejsca zajścia. W świetle tego ostatniego dowodu nie budzi wątpliwości, że całe zajście miało miejsce na działce pokrzywdzonego, na którą wtargnął podejrzany. Jest to istotna okoliczność do oceny, kto był napastnikiem. To nie pokrzywdzony poszedł na działkę podejrzanego, a właśnie on wbiegł na nią z metalową rurką i uderzył – co wynika z zeznań pokrzywdzonego i wyżej wymienionych świadków – nim pokrzywdzonego. To właśnie pokrzywdzony, gdyby zadał cios podejrzanemu, mógłby powoływać się na działanie w stanie obrony koniecznej. Wprawdzie pokrzywdzony chwycił łopatę, aby się bronić, lecz nie zdążył odeprzeć zamachu, gdyż został uderzony w głowę i stracił przytomność; uderzenie nastąpiło w momencie, gdy schylił się, aby wziąć w ręce łopatę.
Przebieg zajścia podany przez podejrzanego nie znajduje potwierdzenia w żadnym z dowodów. Prokuratura Rejonowa Warszawa-Śródmieście błędnie przyjął, że żadnej z tych wersji, tj. przedstawionej przez pokrzywdzonego i podejrzanego, nie można wykluczyć, a zatem zgodnie z zasadą in dubio mitius należało przyjąć najbardziej korzystną dla podejrzanego. Istotnie tak należałoby postąpić, gdyby żadnej z tych wersji nie dało się wykluczyć, ale tymczasem wersja podana przez pokrzywdzonego jest logiczna i znajduje potwierdzenie nie tylko w jego relacji, lecz także we wskazanych wyżej dowodach, a zwłaszcza w oględzinach miejsca przestępstwa. Trafnie Sąd Najwyższy podkreślił, że „zasada in dubio pro reo (art. 5 § 2 KPK) nie ogranicza utrzymanej w granicach racjonalności swobodnej oceny dowodów. Jeżeli zatem z materiału dowodowego wynikają różne wersje zdarzenia, to nie jest to jeszcze równoznaczne z zaistnieniem »niedających się usunąć wątpliwości« w rozumieniu tego przepisu. W takim wypadku sąd jest zobowiązany do dokonania ustaleń właśnie na podstawie swobodnej oceny dowodów. Dopiero wtedy, gdy po wykorzystaniu wszelkich istniejących możliwości wątpliwości nie zostaną usunięte, należy je wytłumaczyć w sposób korzystny dla oskarżonego” (wyr. II K 123/18 z 12.04.2019, OSNKW 2019, Nr 6, poz. 45) oraz że: „wynikające z materiału dowodowego sprawy różne wersje wydarzeń nie są równoznaczne z istnieniem niedających się usunąć wątpliwości w rozumieniu art. 5 § 2 KPK, bo w takim wypadku sąd orzekający zobowiązany jest do dokonania ustaleń na podstawie swobodnej oceny dowodów i dopiero wówczas, gdy wątpliwości nie zostaną usunięte, to należy tłumaczyć je na korzyść oskarżonego” (post. I KZP 12/17 z 14.06.2017, OSNKW 2017, Nr 7-8, poz. 62).
W tym stanie rzeczy postanowienie o umorzeniu śledztwa, jako niezasadne, powinno być – na podstawie art. 328 § 1 KPK – uchylone.
Jan Kowalski
adwokat
.............................................
(podpis)
Załącznik:
→ pełnomocnictwo.
Wniosek o uchylenie postanowienia o umorzeniu postępowania przygotowawczego ma na celu przywrócenie aktywności procesowej w sprawie, która została wcześniej zawieszona. Jest to istotny krok w dążeniu do wyjaśnienia okoliczności sprawy i wydania ostatecznego rozstrzygnięcia. Złożenie takiego wniosku wymaga skrupulatnego przygotowania argumentacji oraz przekonującego uzasadnienia
