Jeśli w postępowaniu administracyjnym występuje kilka stron i nastąpiło doręczenie lub ogłoszenie im
decyzji, a następnie tylko niektóre z tych podmiotów złożyły wniosek o uzupełnienie decyzji na podstawie art.
111 § 1 KPA, termin do wniesienia odwołania, skargi czy też powództwa do sądu powszechnego powinien
być liczony indywidualnie dla każdej ze stron.
Postępowanie administracyjne
Decyzja Komisji do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich (dalej: Komisja) w przedmiocie przyznania
odszkodowania za nieruchomość została publicznie ogłoszona 25.2.2020 r. na stronie urzędu obsługującego Ministra
Sprawiedliwości, zgodnie z art. 16 ust. 3 ustawy z 9.3.2017 r. o szczególnych zasadach usuwania skutków prawnych
decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich, wydanych z naruszeniem prawa (t.j. Dz.U.
z 2021 r. poz. 795; dalej: ReprywatNierWarszU).
Na mocy art. 49 § 1 KPA, jeżeli przepis szczególny tak stanowi, zawiadomienie stron o decyzjach i innych
czynnościach organu administracji publicznej może nastąpić w formie publicznego obwieszczenia, w innej formie
publicznego ogłoszenia zwyczajowo przyjętej w danej miejscowości lub przez udostępnienie pisma w Biuletynie
Informacji Publicznej na stronie podmiotowej właściwego organu administracji publicznej. Jedna ze stron złożyła
wniosek o uzupełnienie decyzji, a przed jego rozpoznaniem przez Komisję, J.P. i K.S. złożyli skargę na decyzję.
Stosownie do art. 111 § 1 KPA, strona może w terminie 14 dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji zażądać jej
uzupełnienia, co do rozstrzygnięcia bądź co do prawa odwołania, wniesienia w stosunku do decyzji powództwa do
sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego albo sprostowania zamieszczonego w decyzji pouczenia
w tych kwestiach, uzupełnienie lub odmowa uzupełnienia decyzji następuje w formie postanowienia. W przypadku
wydania postanowienia, o którym mowa w art. 111 § 1b KPA, termin dla strony do wniesienia skargi biegnie od dnia
jego doręczenia lub ogłoszenia.
Odrzucenie skargi
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę podkreślając, że zgodnie z art. 53 § 1 ustawy
z 30.8.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325; dalej:
PostAdmU) skargę wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie.
Zawiadomienie o decyzji Komisji należy uznać za dokonane po upływie 7 dni od dnia publicznego ogłoszenia, czyli
3.3.2020 r., jednak 11.3.2020 r. wpłynął wniosek o uzupełnienie rozstrzygnięcia. Sąd wskazał, że bieg terminu na
załatwienie sprawy o uzupełnienie decyzji uległ od 14.3.2020 r. zawieszeniu, na mocy art. 15zzs ust. 1 pkt 6 ustawy
z 2.3.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-
19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1842; dalej:
KoronawirusU) i postanowienie w przedmiocie uzupełnienia decyzji zostało wprowadzone do obrotu prawnego
dopiero 2.6.2020 r. W konsekwencji Sąd uznał, że skarżący wnieśli skargę przedwcześnie, bowiem termin do jej
złożenia biegnie dopiero od dnia ogłoszenia postanowienia Komisji załatwiającego wniosek dotyczący uzupełnienia
decyzji.
Termin do wniesienia skargi biegnie dla każdej strony oddzielnie
Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżone postanowienie. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że KPA nie
przewiduje możliwości wniesienia odrębnego środka zaskarżenia od postanowienia w przedmiocie uzupełnienia
decyzji, a środek zaskarżenia przysługuje jedynie od decyzji będącej przedmiotem wniosku o jej uzupełnienie.
Kontrola legalności takiego postanowienia może zostać przeprowadzona na podstawie art. 142 KPA wraz z kontrolą
tej decyzji, której dotyczył wniosek o uzupełnienie. Art. 111 § 2 KPA nie stanowi lex specialis w stosunku do
przepisów regulujących terminy do złożenia środków odwoławczych, bowiem nie wyłącza ich zastosowania
na rzecz innej regulacji, ale je uzupełnia. Zdaniem NSA, w sytuacji kiedy w danym postępowaniu mamy do
czynienia z kilkoma stronami i nastąpiło doręczenie lub ogłoszenie im decyzji, a jedna ze stron bądź też kilka
stron postępowania złoży wnioski o uzupełnienie decyzji na podstawie art. 111 § 1 KPA, zaś pozostałe strony
postępowania wniosku takiego nie składają, termin do wniesienia skargi do sądu administracyjnego
powinien być liczony indywidualnie dla każdej ze stron.
W konsekwencji w stosunku do strony, która nie wystąpiła z wnioskiem, o którym mowa w art. 111 § 1 KPA, termin
do skutecznego wniesienia odwołania, skargi czy też powództwa do sądu powszechnego biegnie od dnia doręczenia
lub ogłoszenia jej decyzji. Natomiast w przypadku strony, która wystąpiła z wnioskiem o uzupełnienie, termin do
wniesienia odwołania, powództwa lub skargi biegnie od dnia doręczenia lub ogłoszenia postanowienia o uzupełnieniu
lub odmowie uzupełnienia decyzji. Oznacza to, że również kwestia daty ogłoszenia postanowienia, o którym mowa



w art. 111 § 1b KPA, w Biuletynie Informacji Publicznej, na stronie podmiotowej urzędu obsługującego Ministra
Sprawiedliwości, ma istotne znaczenie tylko dla tej strony, która wystąpiła z wnioskiem o uzupełnienie.
W rezultacie należy uznać, że skarga złożona przez skarżących, wniesiona została w terminie, Sąd I instancji błędnie
bowiem przyjął, iż wydanie postanowienia o odmowie uzupełnienia decyzji Komisji miało wpływ na bieg terminu do
wniesienia skargi na decyzję Komisji dla wszystkich stron postępowania, również tych, które nie wniosły o jej
uzupełnienie.
Postanowienie NSA z 17.6.2021 r., I OSK 599/21,